Zojuist begonnen aan Een hermelijn in Tsjernopol van Gregor von Rezzori. Na Memoires van een antisemiet en Bloemen in de sneeuw al weer de derde vertaling binnen drie jaar van deze auteur.
Al op de eerste pagina is het raak:
"Zijn gezicht is het kraterveld van een verloren maan.
In zijn overprikkeld brein borrelen dronkemansgeschreeuw, filosofische geschillen, trots, vernedering, liefde, citaten, schuine moppen, haat, eenzaamheid, godsvrucht, reinheid, wanhoop-:
Hij vindt de weg naar huis niet."
Zelden zag ik de condition humaine beknopter samengevat. En weer vertaald door meestervertaler Kris Lauwerys over wie het gerucht gaat dat hij een levensgrote pop naar gelijkenis van Gregor von Rezzori heeft laten vervaardigen die tijdens het vertalen van von Rezzori naast hem zit en 's nachts zijn bed deelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten