http://www.blogger.com/img/blank.gif
Op zijn blog De Honingpot wijdt Marc Kregting een bespreking aan de uitgave Beste Buren van Uitgeverij Luster. Hij wijdde ook enkele woorden aan mijn bijdrage Het geratel van de rolluiken:
"Ik heb me bij het doornemen van Beste buren menigmaal in de ogen gewreven dat een keur uit de artistieke wereld doodleuk voorbijgaat aan het basale onderscheid van taal. (….) Ja, Willem van Zadelhoff rakelt het taalfacet op, maar schijnbaar om nominaties die hij wel en niet misliep op te voeren. Dit is extra treurig door de presentatie van de auteurs, niet op grond van wat ze hebben gedaan maar volgens het ingeburgerde hyperventilatieschema van welke prijzen ze gewonnen hebben. In dit geval dus een herhaling, die wellicht de grondslag van dit boek is."
Dit is wel erg kort door de bocht. Die man kan niet lezen, zou je als verzachtende omstandigheid kunnen aanvoeren. Maar Marc Kregting kan juist erg goed lezen. Op onvolprezen wijze heeft hij destijds mijn eerste roman geredigeerd. God, wat kan die man goed lezen, dacht ik vaak als ik toen zijn opmerkingen over mijn manuscript las. Dus als iemand als Marc Kregting dit uit mijn bijdrage haalt, dan zet dat je aan het denken. Want iedereen die Het geratel van de rolluiken heeft gelezen kan niet anders dan constateren dat deze tekst gaat over veel meer dan literaire prijzen alleen. Ik refereer aan de Vlaamse Debuutprijs (die ik ben misgelopen omdat ik wel in Vlaanderen woonde maar geen Vlaming was) om iets te illustreren. Namelijk dat ik, hoe ik ook mijn best doe, nooit en te nimmer als Vlaming zal worden geaccepteerd. Ik zal altijd een “Hollander” blijven. En als ik even later de Herman de Coninckprijs voor het beste poëziedebuut ter sprake breng, die ik wel won, dan doe ik dat om te laten zien dat nationalistische kortzichtigheid niet overal in Vlaanderen heerst. Dus als Marc Kregting mijn tekst niets anders wil lezen dan als de jeremiade van een verzuurde allochtoon dan getuigt dat van kwade wil. Want zoals gezegd: Marc Kregting kan heel goed lezen. In ieder geval kan hij beter lezen dan schrijven. Kromme zinnen lijken zijn specialiteit. Deze bijvoorbeeld: “Op dat negeren is een spreekwoordelijke uitzondering, Joke van Leeuwen in misschien wel de meest adequate bijdrage aan het geheel – die twee jaar geleden reeds werd gepubliceerd.”
Het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat hij niet meer zo goed kan lezen als vroeger. Die dingen komen voor, heb ik mij door een bevriende neuroloog laten vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten