Eugen Ruge /
In tijden van afnemend licht *****
Door Willem van
Zadelhoff
Aan de hand van vier
generaties van een familie beschrijft Ruge een halve eeuw Duitse geschiedenis. Wilhelm
en Charlotte Powileit moeten in de jaren dertig vanwege hun communistische
sympathieën Nazi-Duitsland ontvluchten. Kurt en Werner Umnitzer, Charlotte’s
zonen uit een eerder huwelijk, komen in de Sovjet-Unie terecht. Nadat ze
kritiek hebben geuit op het buitenlandbeleid van kameraad Stalin belanden ze in
een strafkamp. Werner sterft er, Kurt overleeft. Na twintig jaar keert hij samen met zijn
Russische vrouw Irina en hun zoon Alexander terug naar wat inmiddels de DDR is
geworden. Wilhelm en Charlotte Powileit bekleden inmiddels hoge posities binnen
de partij.
In een heldere en
soms bijna zakelijke stijl vertelt Ruge over de wederwaardigheden van de
families Powileit en Umnitzer in het naoorlogse, socialistische Duitsland. Zijn
personages zijn geen helden. Ze hebben misschien wel kritiek op het systeem
maar hebben niet de moed of de kracht zich er tegen te verzetten. En juist
doordat hij ze laat zien in hun dagelijkse beslommeringen worden het mensen van
vlees en bloed. Ruge velt geen oordelen, hij laat zien en hij doet dat niet zonder
humor.
Centraal staat de
viering van Wilhelms negentigste verjaardag op 1 oktober 1989. De DDR loopt op
zijn laatste benen. Alexander, de kleinzoon is die ochtend naar het Westen
gevlucht en het negentigjarige jubilaris zingt met bevende stem en tegen beter
weten in: ‘De partij, de partij heeft altijd gelijk…’
In tijden van afnemend licht waarmee Ruge in
2011 de Deutscher Buchpreis won, is een perfect gecomponeerde roman over een
halve eeuw Duitse geschiedenis. Nauwelijks te geloven dat hier een debutant aan
het woord is.
Eugen Ruge: In tijden van afnemend licht
Uit het Duits vertaald door Josephine Rijnaarts (oorspronkelijke titel:
In Zeiten des abnehmenden Lichts)
Uitgever: De Geus/Amsterdam
352 pag. 22,50 euro
Deze tekst werd eerder gepubliceerd in De Standaard der Letteren van vrijdag 21 september 2012
Deze tekst werd eerder gepubliceerd in De Standaard der Letteren van vrijdag 21 september 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten