02-09-2008

FRAGMENT uit VUUR STELEN (vanaf 1 oktober in de boekhandel)


Bart Van Loo, Willem van Zadelhoff, Wilma Bertheux, Marc Reugebrink en Kris Lauwerys tijdens de boekpresentatie van "Vuur stelen"

En nu roken ze. Sigaretten uit een pakje dat Bob nooit eerder heeft gezien.
‘Sekap. Uit Griekenland.’
Meegebracht van vakantie. Het is het laatste pakje. Zo verlengt Maria haar vakantie nog wat.
Ze zitten in de woonkamer met zicht op de kerk.
‘Hugo Maris rookt ook,’ zegt Bob.
‘Hugo Maris?’
‘Je kent Hugo Maris toch?’
‘Van de televisie.’
‘Ik zag hem vandaag, rond een uur of twaalf. Hij stond op het terras van het Amstel Hotel en rookte een sigaret.’
‘Wat deed je in het Amstel Hotel?’
‘Ik zat in een rondvaartboot. Toen we het Amstel Hotel passeerden, zag ik Hugo Maris een sigaret roken. Het kan ook een sigaar geweest zijn. Dat is van zo’n afstand moeilijk te zien.’
‘Het was Hugo Maris?’
‘Hugo Maris herken ik uit duizenden. Zelfs op honderd meter afstand.’
‘Ja, iedereen kent Hugo Maris. Zelfs kinderen,’ zegt Maria voorzichtig.
Ja, ja,’ prevelt Bob. Hij bekijkt zijn handen. Ze trillen licht. Het gaat zo snel, denkt hij. Ik moet oppassen dat ik het overzicht niet verlies. Ik moet tot rust komen. Tellen helpt niet meer. Mijn kamer, mijn eigen kamer op de eerste verdieping. Als ik zeg dat ik moe ben... het is een drukke dag geweest... veel gebeurd vandaag, veel indrukken... nieuwe indrukken... de drukte hier in de stad... Dat kan ik allemaal zeggen zonder dat ik de waarheid geweld aandoe...
Hij komt overeind uit de bank, wankelt even.

VUUR STELEN

De bekende televisiepersoonlijkheid Hugo Maris staat op het terras van het Amsterdamse Amstel Hotel en rookt een sigaret. In een rondvaartboot die op dat moment passeert, zit zijn oude vriend Bob Moreno die na jarenlange afwezigheid weer terug is in de stad. Als hij Hugo ziet staan, rijpt er een plan in zijn hoofd, een oud plan dat hij begin jaren negentig had willen uitvoeren. Toen was het Hugo die een spaak in het wiel stak. Bob koestert geen wrok maar dit keer zal hij zich door niets en niemand laten tegenhouden.

In Vuur stelen laat Willem van Zadelhoff ons kennismaken met een volkomen ander aspect van zijn schrijversschap. Geen stoelen of architecten ditmaal. Hij neemt ons mee naar de wereld van het theater. We maken kennis met een gedemocratiseerde toneelschool eind jaren zeventig, een volgeling van Brecht met een rode clownsneus, meisjes uit de provincie die in soldatenjasjes door Amsterdam fietsen, dromerige jongens die denken dat ze kunnen zweven... en mannen van tegen de vijftig die begrijpen dat omkijken geen zin meer heeft.

Vuur stelen is een tragikomische vertelling over hoop en tegen beter weten in doorgaan op de ingeslagen weg.